قدر

یا قادر

/* /*]]>*/

آیه 37و38

خلق انسان از شتاب! (یعنی چی؟!!) انسان عجول است! چه رسد به انسان قرن 21... . شاید هم افسار گسیختگی طبع بشری و به دور انداختن دین در رنسانس باعث شده که چنین زندگی پرشتابی داشته باشد (چراکه افسار گسیختگی به معنای عدم کنترل و تدبیر کافیست. ضمن اینکه دین اصولا دعوت کننده به تامل است و از شتابزدگی و عجله انسان میکاهد) برای یافتن رحمان تامل نمیکند تا اینکه یاد او را به جای کفر سرلوحه برنامه خود قرار دهد... . (اصلا بنظر میرسد صفت رحمان خودش نوعی تامل و دوری از شتابزدگی با خود دارد.) انسان میخواهد سریع نتیجه هر عملی را ببیند و آن را تجربه کند، در حالیکه عذاب الهی اینطور نیست!!(اشاره به درخواست عذاب الهی و...) شاید اگر از انسان مظاهر دنیای مادی و رفاه را بگیری، کمی از آن شتاب کاسته شده و به تامل رو بیاورد، چراکه اصولا سختی ها انسان را از روزمرگی به در آورده و به تفکر وادار میکند. گرچه ناگفته نماند که خیلی ها در سختی و رنج هم دچار روزمرگیِ شدید میشوند... .

آیه 39

اگر عذاب بیاید دیگر توان برطرف کردن آتش از صورتها و پشت ها نخواهد بود و اسبابی که اینجا برای استمداد فراهم است دیگر دربرابر آن عذاب، برایشان کارایی نخواهد داشت. و البته چنان ناگهانی برسر انسانِ غافلِ عجولِ سرگرمِ بکار،  فرود خواهد آمد که مبهوت گشته و مهلتی نخواهد یافت... .

آیه 41

چه عذاب جالبی! خدا شخصی را که مسخره میکند، توسط مسخره شونده احاطه میکند!

آیه 42

با توجه به متن آیه باید گفت که نوعی فرار از تفکر، در رفتار کافران وجود دارد. چیزی که در اطراف و در خودمان کم نمیبینیم... .

آیه44

بازهم نهیبی برای تفکر و بیرون شدن از آن عجله و شتاب: کجا داری میری؟! این ما بودیم که خانواده شما را نعمت دادیم. مگر نمیبینی که ما داریم هر روز دنیا را دست بدست میچرخانیم و امتها در آن منقرض میشوند؟ بازهم از فکر کردن و بیاد خدا افتادن فرار میکنی؟!  اندکی تامل!!

قسمت زیادی از این متن خیلی وقت پیش نوشته شده بود اما حس تایپش نبود!

یا علی